Weer een zwarte dag voor Iran; weer een dag waarop mijn tien vingers zich tot twee vuisten ballen. Vanmorgen zijn in de beruchte Evin-gevangenis in Teheran vijf politiek gevangenen uit Koerdistan opgehangen: Farzad Kamangar, Ali Heydarian, Farhad Vakili, Mehdi Eslamian en Shirin Alam Holi. De vijf zouden banden hebben gehad met "antirevolutionaire groeperingen". Dat meldt het officiële Iraanse persbureau IRNA. Shirin Alam Holi, Farzad Kamangar, Ali Heydarian, Farhad Vakili en Mehdi Eslamian werden beschuldigd van "terreurdaden, waaronder bomaanslagen tegen overheidsgebouwen in verschillende Iraanse steden", zo meldt IRNA. Over welke feiten het precies ging, werd geen informatie bekendgemaakt. Iran zegt dat de vijf lid waren van de pro-Koerdische groepering PJAK, de Partij voor een Vrij Leven van Koerdistan (PJAK), die nauwe banden heeft met de Arbeiderspartij van Koerdistan (PKK).
De bekendste van de vijf was Farzad Kamangar (1975). Hij was twaalf jaar lang leraar in het Koerdische dorp Kamiaran. Op 19 augustus 2006 werd hij gearresteerd. Kamangar wordt wel eens vergeleken met de beroemdste leraar van Iran: de schrijver Samad Behrangi, die met zijn wereldberoemde kinderverhaal Mahiye siah kuchulu (1968) of Het kleine zwarte visje ook zijn verzet uitte tegen het regime van de sjah en tegen een dictatoriale levenswijze. Tijdens de Iraanse Revolutie van 1979 was dit een veelgehoorde leuze: Rahe Samad rahe mast, Samad moalleme mast. Vertaald: De weg van Samad is onze weg, Samad is onze leraar.
Lees hier de laatste brief van Farzad Kamangar vanuit de gevangenis, waarin hij ook verwijst naar Samad Behrangi. "Is het mogelijk," schrijft hij, "om achter dezelfde tafel als Samad te zitten, te kijken in de ogen van de kinderen van dit land, en stil te blijven?"
Nee, het is niet mogelijk, en stil mogen we niet zijn. Al sinds een paar maanden ben ik bezig met een Nederlandse vertaling van Het kleine zwarte visje. Zeker vandaag is het verhaal belangrijker dan ooit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten