Mousavi mag begrafenis vader niet bijwonen

Opnieuw zijn er geen woorden voor de wreedheid van het Iraanse regime.

Gisterenavond is de vader van de Iraanse oppositieleider Mir-Hossein Mousavi op 103-jarige leeftijd overleden. Mir Esmail Mousavi was een neef van Seyed Javad Khamenei, de vader van Irans geestelijke leider, ayatollah Ali Khamenei.

Diezelfde Khamenei, die in Iran alle lakens uitdeelt, en die onderdak kreeg bij de Mousavi's toen hij decennia geleden moest vluchten voor de terreur van de shah, heeft vandaag verhinderd dat Mir-Hossein Mousavi de begrafenis van zijn vader bijwoonde. Mousavi en Mehdi Karroubi, die andere oppositieleider die de presidentsverkiezingen van 2009 'verloor' van de zittende president Ahmadinejad, staan samen met hun vrouwen onder huisarrest sinds 14 februari, nadat ze de Iraanse bevolking opriepen om de straat op te gaan uit solidariteit met de opstanden in de Arabische wereld.

Mousavi mocht gisteren maar enkele minuten afscheid nemen van zijn vader. Volgens zijn website Kaleme kuste hij zijn voorhoofd, en bleef hij rustig ondanks de aanwezige ordetroepen. Naar verluidt herhaalde hij steeds het woord 'geduld' en raadde hij iedereen aan om te volharden.

Wijze woorden, maar het kan niet anders of het geduld van de Iraniërs raakt bijna op.

Vanmiddag werd ook bekend dat het lichaam van Mousavi's vader werd 'gestolen' door de geheime politie.

Hoe kan een beschaving die ooit zo groot was zo mismeesterd worden door een bende schurken?

Student van 18 doodgemarteld in Iraanse gevangenis

Afgelopen weekend werden in Iran schokkende foto’s vrijgegeven van het lichaam van de gemartelde Behnoud Ramezani. Deze jongeman van achttien werd opgepakt tijdens de protesten van Chaharshanbe Suri op 14 maart. Daarna werd hij door de basiji – een paramilitaire politie van vrijwilligers in Iran - gefolterd, wat uiteindelijk tot zijn dood leidde. Eerst luidde het in twee voorlopige autopsierapporten dat Ramezani stierf als gevolg van ‘meerdere slagen aan het hoofd’. Later werd de uiteindelijke doodsoorzaak gewijzigd in ‘explosie door een handgranaat’, een middel van het regime om zichzelf buiten verdenking te stellen.

De foto’s die door de vrienden van Behnoud Ramezani werden vrijgegeven, laten echter de harde waarheid zien. Op de schokkende beelden is te zien hoe het lijk van de Ramezani wordt schoongemaakt voor de begrafenis. Duidelijk merkbaar zijn de verwondingen aan zijn hoofd.

Het lichaam van Ramezani werd twee dagen na zijn dood aan zijn familie vrijgegeven, op voorwaarde dat ze hem buiten Teheran zouden begraven. Het regime is immers bij elk nieuw slachtoffer van de protesten in Iran bang dat een graf in de miljoenenstad Teheren een bedevaartsoord zou worden.

Lees hier een interview met een vriend van Behnoud Ramezani.

Behnoud Ramezani is een zoveelste slachtoffer van de gruwelpraktijken van het regime. De strijd van de Libiërs tegen Kadhafi verdient alle aandacht, maar het is jammer dat, in verhouding, het gevecht van de Iraniërs tegen Khamenei en de zijnen zo weinig westerse media halen.

1001 Dromen is 1 jaar, nieuw boek verschijnt in mei

Vandaag is het precies een jaar geleden dat mijn boek Duizend-en-één dromen. Een reis langs de Trans-Iraanse Spoorlijn werd voorgesteld.

Een jaar later is het bijna tijd voor de publicatie van mijn nieuwe boek Vurige tong. Het heeft niets met Iran te maken, maar wel met mijn eigen jeugd, West-Vlaanderen, het katholieke geloof, het dorp, de grote stad. Of zoals het in de zomerbrochure van De Bezige Bij staat:

In 'Vurige tong' weekt de aanblik van het dode lichaam van haar ‘tante nonne’ bij Ann De Craemer een woede los die ze nooit eerder voelde. Het dwingt haar te spreken, terwijl haar voorouders hebben gezwegen. In haar zeer katholieke West-Vlaamse ‘dorp dat zich stad noemt’ is ‘zwijgt en doe voort’ gedragsregel nummer één.

Ann De Craemer toont hoe het katholieke geloof erin slaagde haar grootouders en ouders in slaap te wiegen. Ze beschrijft hoe het machtsmisbruik met permissie van God de Vader tot in de jaren 1990 doorging. God verdwijnt in stilte uit haar dorp, maar velen voelen zich nog steeds microben onder zijn voetzolen. Die dorpse nederigheid wilde ze ontvluchten door naar de grote stad te verhuizen, Brussel. Maar ook komt, totaal onverwacht, de schaduw van haar kerktoren terug en beseft ze dat ze meer van dat dorp houdt dan ze zelf had kunnen toegeven.

Verschijningsdatum van Vurige tong: 12 mei. Plunderen die boekhandel!

Sale no mobarak!

Vandaag wordt in Iran 'Noruz' of het nieuwe jaar gevierd. 21 maart is ook het begin van de lente: een mooiere datum om een vers jaar in te luiden is er eigenlijk niet.

Mijn beste wensen aan alle Iraniërs, en mijn beste wensen voor de vele dappere mannen en vrouwen die vastzitten in de gevangenissen van het barbaarse regime van de Islamitische Republiek.

Ook de Amerikaanse president Barack Obama drukt in zijn nieuwjaarsboodschap de hoop uit op democratie in Iran. Hij verwijst onder meer naar mensenrechtenactiviste Nasrin Sotoudeh en regisseur Jafar Panahi. Obama richt zich ook heel specifiek tot de Iraanse jongeren met de volgende woorden: "You – the young people of Iran – carry within you both the ancient greatness of Persian civilization, and the power to forge a country that is responsive to your aspirations. Your talent, your hopes, and your choices will shape the future of Iran, and help light the world. And though times may seem dark, I want you to know that I am with you."

Bokslegende Muhammad Ali vraagt Khamenei om vrijlating Amerikaanse rugzaktoeristen

Muhummad Ali kust de Koran

Opmerkelijk berichtje in de altijd gespannen verhouding tussen de Verenigde Staten en Iran: de voormalige bokslegende Muhammad Ali heeft ayatollah Khamenei, de opperste leider van de Islamitische Republiek, gevraagd om twee Amerikaanse jongemannen vrij te laten die sinds juli 2009 vastzitten in de gevangenis van Teheran. Het gaat om Shane Bauer en Josh Fattal, die in juli 2009 samen met Sarah Shourd werden gearresteerd toen zij klaarblijkelijk een niet gemarkeerde grens overstaken terwijl zij aan het liften waren in Iraaks Koerdistan. Ze werden beschuldigd van spionage. Sarah Shourd werd in september 2010 al vrijgelaten omdat ze ziek was en medische verzorging nodig had.

Gisteren maakte het Amerikaanse persbureau AP bekend dat Muhammad Ali in februari een brief had geschreven aan ayatollah Khamenei, waarin hij vraagt om de vrijlating van Bauer en Fattal. 'Laat de wereld alstublieft het medeleven zien waarvan ik weet dat u dat in uw hart draagt.' Ali schrijft hem aan als 'a brother in Islam' - de voormalige bokser is waarschijnlijk Amerika's bekendste moslim. Hij bekeerde zich in 1975 tot de islam en veranderde toen zijn naam van Cassius Clay in Muhammad Ali.

Alle respect voor Muhammad Ali, maar geloven dat er in het hart van ayatollah Khamenei medeleven schuilt, is te veel van het goede. Bauer en Fattal zijn voor het regime te gegeerde 'onderhandelingselementen' in hun nooit aflatende strijd tegen Amerika.

Hoera!

Schitterend nieuws: mijn boek Duizend-en-één dromen. Een reis langs de Trans-Iraanse Spoorlijn is genomineerd voor de VPRO Bob den Uyl-prijs 2011 voor het beste literaire/journalistieke reisboek! De winnaar wordt bekendgemaakt op 19 april en krijgt 7.500 euro. Een andere genomineerde is Cees Nooteboom... Trots is mijn deel!

Regime waarschuwt voor protesten op Chaharshanbe Suri

Morgenavond wordt in Iran Chaharshanbe Suri (Rode Woensdag) gevierd. Het feest valt traditiegetrouw op de laatste dinsdag van het Perzische jaar. Boze geesten worden verjaagd en het lichaam moet worden gereinigd voor Noruz, het nieuwe jaar dat in Iran samen met de lente begint. Op Chaharshanbe Suri springen de Iraniërs bij zonsondergang over vuren en zingen ze 'Sorkhi-ye to az man; Zardi-ye man az to'. Letterlijk vertaald betekent dat: 'Jouw felle rode kleur is van mij; mijn zieke gele kleur is van jou.' Vrij vertaald vragen de mensen het vuur om hun ziektes weg te nemen en hen kracht te geven.

Chaharshanbe Suri is een eeuwenoud feest dat stamt uit de pre-islamtische tijden toen de Zoroastriërs in Iran nog het vuur aanbaden. Vandaag heeft het feest niet langer een religieuze betekenis en wordt het door alle Iraniërs uitbundig gevierd.

Het Iraanse regime heeft zondag families gewaarschuwd om hun kinderen te verbieden het feest van Chaharshanbe Suri te koppelen aan politieke protesten. De Iraanse oppositue deelde eind februari mee dat er op de drie laatste dinsdagen van het Iraanse jaar (dat eindigt op 20 maart) protesten zouden worden georganiseerd in het land. De eerste twee dinsdagen waren 10 Esfand of 1 maart (de verjaardag van oppositieleider Mir-Hossein Mousavi); de tweede dinsdag was Internationale Vrouwendag (17 Esfand – 8 maart) en morgen is het dus de beurt aan de derde dinsdag. Alireza Avayi, hoofd van de rechterlijke macht in Teheran, waarschuwde alvast de bevolking: 'Als jonge mensen zullen toestaan dat anti-revolutionairen zich onder hen vermengen, lopen ze het risico om gewond te raken, want het zal in deze situaties moeilijk zijn om het onderscheid te maken.' Bahman Kargar, hoofd van de ordetroepen, schuwde ook de dreigende taal niet: hij waarschuwde zondag dat iedereen die morgenavond wordt gearresteerd niet zal worden vrijgelaten voor het begin van het Iraanse nieuwe jaar op 20 maart.

bron: TehranReview

Nieuwe column voor TehranReview

Mijn nieuwe column voor TehranReview, over de protesten van vandaag, kan u hier lezen.