Vandaag is het precies een jaar geleden dat mijn boek Duizend-en-één dromen. Een reis langs de Trans-Iraanse Spoorlijn werd voorgesteld.
In 'Vurige tong' weekt de aanblik van het dode lichaam van haar ‘tante nonne’ bij Ann De Craemer een woede los die ze nooit eerder voelde. Het dwingt haar te spreken, terwijl haar voorouders hebben gezwegen. In haar zeer katholieke West-Vlaamse ‘dorp dat zich stad noemt’ is ‘zwijgt en doe voort’ gedragsregel nummer één.
Ann De Craemer toont hoe het katholieke geloof erin slaagde haar grootouders en ouders in slaap te wiegen. Ze beschrijft hoe het machtsmisbruik met permissie van God de Vader tot in de jaren 1990 doorging. God verdwijnt in stilte uit haar dorp, maar velen voelen zich nog steeds microben onder zijn voetzolen. Die dorpse nederigheid wilde ze ontvluchten door naar de grote stad te verhuizen, Brussel. Maar ook komt, totaal onverwacht, de schaduw van haar kerktoren terug en beseft ze dat ze meer van dat dorp houdt dan ze zelf had kunnen toegeven.
Verschijningsdatum van Vurige tong: 12 mei. Plunderen die boekhandel!
Ik heb jou tekst gelezen in de krant en ben het met jou eens over die periode.Ik ben opgegroeit met deze mensen die beslisten wat er moest gebeuren in een huwelijk en anders zoe hij het wel eens komen uitleggen.ik heb mij er al een hele tijd overheen gezet, met het gevolg dat ik nog naar de kerk ga met een huwelijk of een begrafenis en voor de rest niet.bedankt voor de mooie tekts.
BeantwoordenVerwijderen