Justitie in Iran heeft de vergeldingsactie van een vrouw die blind is geworden, nadat een man haar zwavelzuur in de ogen had gespoten, gisteren voor onbepaalde tijd uitgesteld. De reden van het uitstel is niet bekendgemaakt. De vrouw, Ameneh Bahrami, wilde de man zaterdagmiddag in een ziekenhuis in Teheran zwavelzuur in beide ogen spuiten.
De man spoot in 2004 zwavelzuur in haar gezicht, omdat zij verscheidene huwelijksaanzoeken had afgewezen. Sindsdien is zij blind en is haar gezicht verminkt. Operaties in Spanje, waar zij nu woont, hebben geen baat gehad.
Bahrami reageerde naar verluidt woedend op het uitstel van de straf tegen de man die haar verminkte. Islamitische wetten laten toe dat een slachtoffer van een misdrijf met gelijke munt terugbetaalt.
Ik gruwelde toen ik las over deze straf, die de bijbelse uitdrukking ‘oog om oog’ wel erg letterlijk neemt. En toch schrok ik niet toen ik gisteren vernam dat de wraakactie was uitgesteld. Meer nog: ik had het verwacht. Het islamitische regime in Teheran heeft met deze zaak weer even de aandacht van de wereld gekregen, en het regime heeft met het nieuws over de vergeldingsactie vanuit zijn eigen zieke logica de wereld willen laten zien wat ‘islamitische rechtvaardigheid’ is. Nog niet zo lang geleden heeft president Ahmadinejad bijvoorbeeld het respect voor mensenrechten van zijn land geprezen.
Maar bij die zogenaamde 'mensenrechten' is het toch nog altijd de man die aan het langste eind trekt. Een vrouw die publiekelijk wraak mag nemen op een man: het is erg onwaarschijnlijk in Iran. Wrang bijkomend 'voordeel' (voor mij en vele anderen) hiervan is dat Bahrami haar gruwelijke straf niet mag uitvoeren. En dat waarschijnlijk ook nooit zal doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten