Gepost op dinsdag 16 juni 2009 om 18:17 op http://standaaard.typepad.com/iran
Dat er in tijden van politieke kommer en kwel in Iran ook nog plaats is voor humor, mocht ik vandaag ondervinden in het hotelletje in Yazd waar we verblijven. Toen we hier drie dagen geleden na een vermoeiende treinreis aankwamen, bleek de man achter de balie tot mijn grote verbazing Nederlands te spreken. Hij glimlachte breed en zei: "Goede dag! Iek heb twee kamers voor joelie!" Groot was uiteraard mijn verbazing, en nog groter de trots van Reza dat hij ons kon verwelkomen in onze eigen taal.
Reza is nooit in Belgie geweest, maar omdat in zijn hotel veel Belgische en Nederlandse toeristen komen, besloot hij op een dag om hen telkens naar een paar nieuwe zinnetjes te vragen. Na jaren heeft hij op die manier een basiskennis van het Nederlands opgedaan - naar eigen zeggen met veel hulp van de liedjes van Frank Boeijen.
Omdat we de kabab wat beu zijn, kookten we gisterenavond Belgisch, al was dat improviseren geblazen: aardappelen met een omelet-tomaat. Reza en onze gids genoten niettemin met volle teugen en "hadden nooit eerder zoiets gegeten". Na het avondmaal vroeg Reza me wat verlegen of ik hem misschien wat nieuwe Nederlandse zinnetjes kon leren. Ikzelf zal alvast één zin van hem nooit vergeten. Toen we net aankwamen in het hotel en hij ons de sleutel van de kamer gaf, zei hij met een grijns op zijn gezicht in haast vlekkeloos Nederlands: "geen pis in de asbak en geen as in de pisbak". Ik kan u verzekeren: zijn glimlach toen hij mijn schaterlach hoorde was goud waard.
Morgen vertrekken we naar Bandar-Abbas, een havenstad aan de Perzische Golf - een treinreis van tien uur wordt dat. Maar vanavond koken we nog als afscheid voor Reza spaghetti op zijn Belgisch-Perzisch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten